Sesli Makale

26 Aralık 2014

2014’ün Temmuz sıcağına düşen gidişinin ateşini ben bir türlü söndüremedim…

Oysa demişlerdi ki biri gittiğindekalanlar mum gibidir

Kırk gün boyunca kırk mum ayrı yanar

Ve her gün o mumlardan biri söner,

Kırk gün sonunda sönen son mumla, yürek yangınları azalır…

Ben sen gittikten sonra önce kırk gün saydım

Sonra bir kırk gün daha, bir kırk gün daha…

En sonunda kırk günlere kırk gün ekleye ekleye kırklandım…

Anladım ki bazı kayıplar unutulmaz, boynunda bir madalyon, ölene kadar hicran makamında taşınırmış…

Hala aklımda beraber Fethiye’nin tozlu yollarında bindiğimiz bisikletlerin pedal sesleri

Dershaneyi ekip Göbekçioğlu’nda yaptığımız sohbetler

Eskişehir’den İstanbul’a kaçışlarındaki kaçak kikirdemelerimiz

Platonik aşklarımıza tuttuğumuz şarkılar

Hayata savurduğumuz inat dolu tekmelerin gürültüsü…

Ne garip…

Teknolojisini sevemediğim kaderimizde,

Mübarek Ramazan sabahı o elim kazayı bir internet sitesinde görüp

Yine mübarek Kadir Gecesi sabahı, şehadete yürüdüğünü farklı bir internet sayfasında öğrenmek de varmış

Kaderimizde senin selan okunurken,

Benim başka bir şehrin ezan sesinde duyamadığım selaya ithafen duvarlara bağıra bağıra Yasin okumam yazılıymış

Bir çocukluk arkadaşımın yokluğunu bir diğer çocukluk arkadaşımın omzunun varlığında dindirmek nasipmiş

Sen memlekette dualarla yolculanırken; 

Ben,

Karşıyaka Camii imamının Kadir Gecesi şerefine verdiği sohbetin her kelimesinde seni duyup ağlaya ağlaya,

Rekatlarını sayamadığım secdelere uzanacakmışım meğer

Çarklarını çözemediğim gelecekte, evine muhabbet için değil de

Gidişinin ardından senin için toplanan Yasin dualarına kısık sesle  “Bir dua da benden” demek de varmış…

2014’ün Temmuz sıcağına düşen gidişinin izlerini ben henüz silemedim

İlerlemesini takip edemediğim dünyada,

Ailene sorup yüreklerini bir de ben dağlamayayım dediğim mezarının adresini

Belediyenin internet sitesinde öğrenmek de varmış

Bilmem ne kaç ada E bilmem ne kaç

Ezberledim, kazıdım beynime, aklımda…

Yanımda dizlerinin bağı çözülmeden durabilecek birini bulabilirsem gideceğim

Çünkü kolay değil

“Bayramyerindeki iş yerinde meydana gelen patlamada işyeri sahibi yaralandı, hamile olduğu belirtilen…” diye ajanslara düşen haberinin acısı henüz etrafımda hissizleşemedi…

Denizli Devlet Hastanesi, seninle de sensiz de geçmişime ve hatıralarıma saplanan beton yığını

Bahçesinde çaresizlik ve umutla bekleyişler, her gün yüreğimi üşüten ve hiç kapanmayacağını bildiğim kocaman bir delik

Her gün eve dönüşlerimde dinlediğim bir şarkısın Didem

Her gördüğümde bizi hatırladığım, birbiriyle gülüşerek oynayan iki küçük kızdan birisin

Her gün aklıma gelen boğazımda düğümlenen gençlik anılarım

Her akşamımın göğsüne tonlarca sinmiş acı tatlı yanısın

Atmosferde karışıp kaybolamayan senle dolu geçmişim

İliklerime kadar işlemiş dayanılmaz bir buruk hasretsin

Gümüşler’in toprağına gömemediğim dost fidanım

Gözümden bazı geceler yastığıma düşen ve kezzap gibi yüreğimi de dağlayan iki damla yaş,

Aldığım derin nefes, sadece yorganımın duyduğu bir ağız dolusu sessiz hıçkırıksın…

Ne kadar rüyalarda buluşsak da

Sen 2014’e ağıtsın ve hep öyle kalacaksın…

[email protected]

twitter.com/ElvanKavi

Seslimakale.com