Sesli Makale

Hani, “Atma, din kardeşiyiz” diye bir söz vardır ya… Bazı olaylar karşısında amiyane tabiri ile “cuk” diye oturur!

Ertuğrul Özkök’ün İnternet Haber’e yaptığı açıklamalarda da aynen öyle oldu. Tepki vermeden edemedim:
-Atma Ertuğrul, din kardeşiyiz!
Özkök, 12 Eylül döneminden örnek veriyor, Ecevit’in çıkardığı Arayış Dergisi’nde yazı yazdığını hatırlatıyor. Sözü dönüp dolaştırıp, o günlerde basının daha özgür olduğu iddiasına getiriyor. Darbe döneminde daha rahat olduğundan bahsediyor.
Aslında bu bir itiraf, biliyor musunuz?
Doğrudur, doğaldır, hiçbir itirazım yok. Eminim ki hiç sıkıntı çekmemiştir. Rahatça yazılarını yazmıştır.
Çünkü 12 Eylül darbe yönetimi, suya sabuna dokunmayan yazılar yazanları ve kendisini yüceltenleri genellikle el üstünde tutuyordu. Kenan Evren ve arkadaşlarının hedefi, alkışlayanlar değil eleştirenlerdi!
Ertuğrul Özkök, çok rahat etmiş ve mutlu günler yaşamış olabilir. Ancak, aynı durum bizim için geçerli değildi. Biz çok zedelendik, hayli hırpalandık. O günlerde başımıza gelmedik de kalmadı.
Bülent Ecevit, Arayış Dergisi’ni çıkarırken, gazeteci ağabeyim Avni Özgürel’le birlikte biz de haftalık Yeni Sözcü Dergisi’ni çıkarıyorduk. Yazamıyor, hareket edemiyor, kıvranıp duruyorduk. Bir mesaj vermemiz gerektiğinde, sözde spor yazıları yazıp, içine serpiştiriyorduk. O kadar özen göstermemize rağmen, dergimiz 57. Sayısında Ankara Sıkıyönetim Komutanlığı’nın bir bildirisiyle kapandı.
Sonradan öğrendik ki, bize o kadar tahammül göstermelerinin altında, aslında “bitirmek” ve “yok etmek” hesapları yatıyormuş. Biz dergiyi yayımlıyor, 12 Eylül Askeri Yönetimi de gazete bayileri ve büfelerden satın alanları tek tek tespit ediyormuş. Ardından da takibe başlıyor ve operasyonlar düzenliyormuş.
Sözcü’nün ardından Bakış’ı çıkardık. Üstelik içine de suya sabuna dokunmayan haberler ve yazılar koyduk. Buna rağmen ilk sayısında kapatıldı.
Hamle denemesini yaptık. Aynı akıbet, Hamle Dergisi’nin de başına geldi. Bir sıkıyönetim bildirisi de onun için yayımlandı. Dergi, ikinci sayıyı göremedi.
* * *
Ertuğrul Özkök ne yaptı, ne yazdı bilemem. Belli ki, darbecileri rahatsız etmekten kaçınmış. Kendi ifadesiyle rahat bir gazetecilik yapmış. Öyle diyor.
Biz rahatsız ettik…
Onlar da bedelini ödetmeye çalıştılar. Baktım olmuyor, “bari askerlik görevimi aradan çıkarayım” dedim. Peşimi bırakmadılar. Peygamber Ocağı’nda “sakıncalı” ilan edildim. Sakıncamın ne olduğunu da yıllar sonra öğrendim. Yasal bir derneğin basın-yayın sorumlusu olmamdı!
8 aylık kısa dönem askerliğim sırasında beni “onbaşı” bile yapmadılar. Elime silah vermediler. Amasya’dan, sakıncalıların toplanma yeri olan Ağrı’ya sürdüler. Kışın ortasında günlerce soğuk betonun üzerinde yatırdılar.
Muhtemeldir ki, Ertuğrul Özkök’ü de el üstünde tuttular!
HHH
Ertuğrul Özkök, bir başka iddiada daha bulunuyor. Yine 12 Eylül darbe döneminde, Batı’dan “basın özgürlüğü” ile ilgili bugünkü kadar eleştiri gelmediğini anlatıyor.
Niye eleştirsinler ki?
12 Eylül darbesinin ardından, Evren ve arkadaşları için “bizim çocuklar” diyen onlar değil miydi? Yunanistan’ın, NATO’nun askeri kanadına dönmesi dâhil, ne talimat verdiler de konsey yönetimi yapmadı?
Adamlar deli mi bindikleri dalı kessinler?
Bugün ise, verdikleri talimatlar yerine getirilmediği ve istedikleri olmadığı için eleştiriyorlar.
* * *
Basın özgürlüğü ve Ertuğrul Özkök?
Kimse kusura bakmasın ama yan yana geldiğinde hiç yakışmıyorlar!
Bilmeyen varsa öğrensin. 1990’lı yılların ikinci yarısında ne eziyet çektik biz! O günlerde basında bir dağıtım tekeli vardı. Aydın Doğan bir gün “AKŞAM Gazetesi’ni dağıtmıyorum” dedi. Gazetelerimiz kamyonlardan atıldı.
Dönemin Başbakanı Necmettin Erbakan haksızlığa isyan etti. Dağıtım tekelini kırmak için kanuni bir düzenleme yapıldı. Doğan Medya ise, bu düzenlemeyi engellemek için Meclis’te kamp kurdu. Başlarında da Ertuğrul Özkök vardı. Neler yaptıklarını yazmaya gerek yok herhalde, siz tahmin edersiniz!
Basın özgürlüğü öyle mi? Gerektiğinde biz sahip çıkarız ama ayıplı olanlar hiç konuşmasın!

Akşam
18 Mart 2016