Sesli Makale

22 Şubat 2015

Sağ olsun Cengiz Çandar, İmralı'dan ne zaman ateşkes, silahsızlanma veya  barışla ilgili bir mesaj gelse, Abdullah Öcalan'ı gözden düşürmek için söylemediğini bırakmıyor. İki yıl önce çözüm süreci başladığında alelacele Hakkari ve Diyarbakır'a koşmuş, "Apo kandırılıyor", "Apo'nun çıtası düşük ama Kürtlerin çıtası yüksek", "Barış yok, hükümetin seçim taktiği var" türünden dizi yazıları döktürmüştü. Yakın dostu Hasan Cemal ise Kandil'e kadar çıkarak dağdakilere devletin Kürtleri nasıl kandırdığını ve silahlı mücadeleden vazgeçmenin "hata" olduğunu uzun uzun anlatmıştı.   

Bu ikili, çözüm sürecinin neredeyse bütün kritik evrelerinde İmralı'ya dokunduran yazılar kaleme alarak, Öcalan'ı "uyarma" gereği duydu. Süreç ilerledikçe bu "uyarı" mesajları suçlamaya ve tehdide dönüştü. Hasan Cemal "Apo, Erdoğan'la anlaşıp Türkleri satıyor" noktasına gelirken, Çandar "Apo, AKP'nin STK temsilcisi gibi davranıyor" aşamasına geçti. 
* * *
Apo ile aralarındaki mesafe barış süreciyle doğrudan bağlantılı. Çözüm süreci ilerledikçe elleri Apo'ya karşı öfke yazıları karalıyor; Apo'nun hükümete sert çıktığı ve çözüm sürecinin kötüye gittiği zamanlarda ise onu övmeye doyamıyorlar. Öcalan ile ipleri koparmayı -en azından şimdilik- göze alamıyorlar. Erdoğan'la aralarındaki ilişki de böyleydi. Erdoğan'ı kuşatıp yönlendirmek istediler; bunu başaramayınca ufak ufak eleştirmeye başladılar; Erdoğan'ın avuçlarına sığmadığını görünce de köprüleri geri dönüşü olmayacak şekilde yaktılar.  
Abdullah Öcalan ile aralarındaki ilişki de bundan pek farklı değil; politik bir ilişki. Öcalan ile olan ilişkileri, tıpkı "Biz Erdoğan'ı başlangıçta destekledik ama demokrasiden uzaklaştıkça biz de ondan uzaklaştık" diye uydurdukları hikâyeye benziyor. Cengiz Çandar, Hasan Cemal, Mehmet Altan ve hatta Murat Belge'nin başını çektiği bu grup, Apo'yu da "geçmişte" nedense "çok" sevmişti. Ne oldu da şimdi Erdoğan gibi Apo'ya da düşman kesildiler? Apo'ya düşmanlıklarının dozunu henüz Erdoğan'a duydukları düşmanlık kadar artırmadılar. Şimdilik sadece tefe koyup, arkasından çalıyorlar. Bunun nedeni Öcalan'dan hâlâ umutlarının olması; sürecin bir yerde hâlâ kopabileceğini düşünüyorlar. Barış süreci geri dönüşü olmayan bir yola girdiği anda ise eminim ki, Erdoğan'a yaptıklarının en az 10 katını Apo'ya yapacaklar.  
* * *
Cengiz Çandar, "16 yıl sonra 'yeni' Öcalan..." başlıklı yazısında, Apo'yla ilgili enterasan "tespitlerde" bulundu. Apo için "Öcalan, Öcalan olmaktan çıktı, AKP'nin elinde bir joker olma görüntüsü veriyor" diye yazdı. Bu sözler Öcalan'a uyarı niteliği taşıyor. Çandar, Apo üzerindeki liberal koruma kalkanının kaldırılacağı mesajını veriyor. Ufaktan ufaktan "Apo'ya vurun"un önünü açıyorlar.  
Cengiz Çandar ve diğerlerinin Erdoğan ya da Öcalan ile ilişkisi ne nefret, ne sempatiyle açıklanabilir. Çoğu kimse, bu yazarların tutumunu ya Erdoğan nefretine ya da bu kişilerin kişisel memnuniyetsizliklerden kaynaklanan öfkeye bağlıyor. Ben Çandar, Cemal, Altan ve Belge'nin duygusal çıkış ve inişlerini ABD, İsrail ve Britanya'nın Türk politikasındaki iniş ve çıkışlarıyla karşılaştırarak anlamaya çalışmanın daha doğru bir yöntem olduğunu düşünüyorum.  
Son olarak Çandar'a sorulması gereken soru şu: Madem Apo'yu Ankara'nın elinde bir oyun kartı olarak görüyorsunuz, o zaman söyleyin; sizin amacınız bu kartı Ankara'nın elinden alıp başka bir gücün hizmetine mi sokmak? Apo'nun kimin, hangi gücün elinde bir jokere dönüşmesini istiyorsunuz?  

Akşam