Sesli Makale

“Yaptıkları yanlarına kâr mı kalacak?” diye soruyorlar.

“Kem-küm” edip kalıyorum! 

Öyle ya, çocuklarımızı çaldılar…

Umutlarımızı sömürdüler…

Gözümüzün içine baka baka envai çeşit yalan söylediler…

Ailelerimizle aramıza girdiler…

Yıllarca darbe plânladılar…

15 Temmuz gecesi de düğmeye bastılar. 

Uçaklarla, helikopterlerle, tanklarla, hatta füze rampalarıyla üzerimize geldiler…

Beştepe Külliyesi’ni, TBMM’yi, Özel Kuvvetler’i bomba yağmuruna tuttular…

Vatandaşların üstüne ateş açtılar…

Genç-yaşlı, kadın, çocuk demeden vurdular…

Elliye yakın insanımızı şehit ettiler, bin civarında vatandaşımızı yaraladılar.

Yüzlercesini sakat bıraktılar…

Sıkıyı görür görmez de kaçtılar (çoğunun Almanya’yı tercih etmesi tesadüf mü, yoksa önceden alınmış garantinin gereği mi?).

Şimdi Amerika’da, Almanya’da ve daha bilmem nerelerde keyiflerine bakıyorlar…

Kimi zevkle kahvesini höpürdetirken, kimi alışveriş yaparken, kimi çocuğunu gezdirirken görüntüye giriyor.

Kameralara sırım sırım sırıtıyorlar…

Anlamıyorum: Televizyoncuların bulduğu kaçağı, devletim neden bulamıyor?

Bulamıyor mu, bulmak mı istemiyor?..

Ey benim devletim!..

Sahi bulamıyor musun?..

Senden kaçan kurtuluyor mu?..

Devletsin madem, devletliğini göster ki, içimiz serinlesin.

“Yaptıkları yanlarına kâr mı kalacak?” diye soran vatandaşlara ben de göğsümü gere gere, “hayır kalmayacak, fitil fitil burunlarından gelecek” diyebileyim.

Gerekirse bu iş için özel birimler kur…

Ajanlarını tak kaçakların arkasına…

Her kaçağa birkaç “takipçi” tahsis et…

Santim santim izlensinler…

Ne yana baksalar, ihanet ettikleri Türkiye Cumhuriyeti devletini görsünler.

En olmadık zamanda karşılarına çıksınlar…

Çıksınlar ki, izlendiklerini bilsinler…

Bilsinler ki, ölüm korkusuna düşsünler.

Hiçbir yerde rahat-huzur bulamasınlar.

Bize hayatı nasıl zehir ettilerse, kendi hayatları da öyle zehir olsun!

İnlerinden çıkamasınlar…

Ödleri kopsun. Ölümü “kurtuluş” olarak görmeye başlasınlar.

Şeflerini de gıyaben yargıla. Ver hükmünü. O nasıl devlete sızdıysa, sen de bir şekilde sız inine…

Sal yüreğine ölüm korkusunu, sal ki, “Kaçanın anası ağlamaz” sözü tarihe karışsın!

Zalime acımasız, mazluma merhametli ol!..

Toptancılık yapma!.. 

Suçsuza dokunma!..

Kurularla yaşları yakma! 


YeniAkit
20 Aralık 2016