Sesli Makale

İstanbul’da taksi sorunu büyüdükçe korsan taksi sorunu da büyüyor.

Şimdi de korsan motosiklet taksiler türemiş.

Taksi bekleyen insanların biriktiği noktalara motorlu sürücüler yaklaşıp “İsterseniz gideceğiniz yere bırakabilirim” diyormuş.

Geçen bir arkadaşım bu şekilde Teşvikiye’den Karaköy’e gitmiş.

Tabii ne kask var ne ücret tarifesi ne de sürücü kimliği…

İndiğinde “Borcum ne kadar?” diye sormuş

Sürücü “Abi gönlünden ne koparsa” deyince 20 TL ödemiş. Taksi de ancak o kadar tutardı.

Bir ara Scotty adlı uygulama üzerinden bu iş epeyce popüler olmuştu ama sonra yasal olmadığı için ceza aldı. Söz konusu uygulamayı kullanan bir kadın ağır bir tacize uğrayınca iyice gözden düştü. Web sitelerine bakılırsa şimdi sadece kurye dağıtım hizmeti veriyorlar.

Onlar bırakmış ama korsanı yayılmış.

Gerçi şaşılacak bir durum yok zira şu sıralar İstanbul trafiği zirvede. Taksi bulmak ise mucize.

Dün akşamüstü Nişantaşı’nda yani İstanbul’un merkezi sayılan semtlerden birinde önce medeni bir şekilde iki farklı uygulama üzerinden taksi çağırmayı denedim. Dakikalarca dönüp durdu ve sonuç alamadım. Cadde üzerinde 15 dakikalık bekleyiş sonucunda bir taksi buldum. 500 metre sonra şoför “Trafik var” diyerek araçtan inmemi istedi.

Gerginlik çıkmasın diye itiraz etmedim.

Yine bir 15-20 dakika bekledikten sonra tesadüfen önümde bir yolcu indiği için bir başka taksi buldum. Aracın içi tertemizdi. Şoförü tebrik etmek için yüzüne bakınca fark ettim ki maske takmıyor. Korkutucu bir tipi vardı. Pencereyi açtım, sesimi çıkarmadım. Yeterince geç kalmıştım zaten, ondan da inersem toplantıma yetişemezdim.

Peki çaresizce beklediğim dakikalarda önümde bir motosiklet sürücüsü durup “Bırakayım mı abla?” dese ne yapardım? Güvenli bulmayacağım için binmezdim muhtemelen ama binene de kızamazdım.

Çünkü kızmamız gereken asıl adres bu sorunun çözülmesini engelleyenler.