Sesli Makale

Kemal Kılıçdaroğlu, Zeytin Dalı başlamadan önce “Afrin, El-Bab’a benzemez girmeyelim” dedi; Zeytin Dalı başlayınca, “Mehmetçik’in arkasındayız, Afrin’i destekliyoruz” dedi; ama sonra bir gazeteye verdiği demeçte, “Afrin’in içine girmeyi asla doğru bulmuyorum.” ifadelerini kullandı.

Bunları yazarken murad ettiğim şey Kılıçdaroğlu’nun çelişkilerini sıralamak değil. Zaten gözünün ucuyla haber takip eden herkes bunun farkındadır. Ben daha çok mesele ne, niye böyle konuşuyor. Niye destek mesajını da, köstek mesajını da ağzının kenarıyla kerhen söylüyor bu CHP yönetimi? 

Bana kalırsa mesele şu:

Geçtiğimiz kongre sürecini takip etmeye çalışırken CHP içinden konuştuğum bazı isimlerin söylediği bir şey vardı: “CHP, radikal mezhepçilerin ve Apocular’ın istilasına uğradı, bununla mücadele etmemiz lazım; ama çok yaymadan, sessizce halletmemiz lazım. Taraflar açıktan tartışmaya başlarsa sonunda zarar görecek olan CHP’nin kimliği olur.” Bütün yönleriyle olmasa bile çerçeve olarak haklı olduklarını düşünüyorum.

Ben Kılıçdaroğlu’nun PKK ile mücadeleyi desteklediğine inanmıyorum. Hatta bir adım daha ilerisini söyleyeyim; her ölen PKK’lı için kahroluyor, kendi hanesine kayıp sayıyor. Bunu açıktan dile getirecek cesareti yok; çünkü bu intihar olur. CHP tabanı CHP’yi başına yıkar Kılıçdaroğlu’nun.

İlk başta 15 Temmuz örneğinde olduğu gibi hiç sektirmeden adım adım bütün sözlerini ABD’ye göre belirliyor. Afrin konusunda da ABD ne dediyse, aynısını dedi o yüzden... Çünkü Zeytin Dalı, CHP için sıradan ve siyasi soğuk bir malzeme. Tabanını rahatsız etmemek için ağzının kenarıyla desteklermiş gibi yapıyorlar. İşte bu da Zeytin Dalı’nı siyasi malzeme yapmaktır.

Pozisyonunu ABD’ye göre belirleyen, radikal mezhepçi reflekslerle Esed’e toz kondurmayan, PKK’ya terörist diyemeyen bir oluşum CHP’yi gasp etmiş durumda ve bu dert artık CHP’nin iç meselesi olmaktan daha büyüktür...

Diriliş Postası
8 Şubat 2018