Sesli Makale

23 Temmuz 2014...

Sabaha karşı evlerinden toplandılar... Yakın geçmişte, farklı kesimlerden kişileri yine böyle erken saatlerde evlerinden toplamalarına alıştığımız polis şefleri, bu defa, yakınlarda aynı görevlere atanmış meslektaşları tarafından kendileri gözaltına alındılar...



Gerçekten de üzücü bir durum bu.



İşin bu noktaya varacağı belliydi oysa: Haklarında en hafifi ‘yasal olmayan yollarla telefonları dinlemek’ ve en ağırı da ‘örgüt haline dönüşüp hükümeti darbe yoluyla devirmek’ türü iddiaların dillendirildiği devlet görevlileri bunlar... Bulundukları konumu bağlılık duydukları örgüt adına istismar ettikleri, başta Başbakan Tayyip Erdoğan olmak üzere iktidar partisinin yetkili ağızları tarafından sürekli tekrarlanıyordu zaten...



Aylardan beri, bazı gazeteler, iddiaların çürük olduğunu ileri sürüyor, kanıt olarak da suçlananlarla ilgili herhangi bir yasal sürecin başlatılmamış olmasına dikkat çekiyorlardı.



Başlayan, işte onların da beklediği o yasal süreçtir...



7 Şubat 2012, 17 ve 25 Aralık 2013 tarihlerini ‘darbe’ girişiminin değişik merhaleleri olarak değerlendirenler, başlatılan sürecin polis şefleriyle sınırlı kalmayacağını belirtiyorlar...



Sevinen de var, üzülen de...



Daha önceki benzer operasyonlardan, gözaltına almaların suçluluk kanıtı sayılmaması gerektiğini biliyoruz. Hukuk açısından da, bir insanın, mahkeme tarafından suçlu bulunup cezalandırılmasına kadar, ‘suçsuz’ sayılması gerekiyor. Kaldı ki, yakın dönemde, ülkemizde, mahkemelerin ‘suçlu’ bulduğu, cezaları Yargıtay tarafından da onanmış kişilerin, kendilerine tanınan bir kolaylıktan yararlanarak, serbest bırakıldıkları da görüldü.



Şimdi gözaltına alınanlara da bu gözle bakılmalı.



İşin bu noktaya varacağı belliydi de, bu noktaya varması şart değildi. Artık ‘örgüt’ muamelesi görmeye başlayan çevrenin sürekli meydan okuyucu tavrı, kendilerine atfedilen siyasi düzeni bozma amaçlı eylemlerini suçlamalara rağmen başka yöntemlerle sürdürme çabaları, hükümet ile devleti hâlâ farklı değerlendirme yanlışlığına sapmaları... Hepsi birarada bugünleri getirdi.



Kendileri yaptıklarını veya onlar adına yapılanları böyle görmeseler bile, kendileri dışında kalanların durum değerlendirmesi bu. Geçmişte siyaset dışı hizmetlerine katkıda bulunmuş, her zora düştüklerinde yanlarında yer almış, hasmane odaklardan gelen oklara sözleri ve yazılarıyla göğüslerini siper etmiş kişi ve kesimler başlarına geleni sessizlikle karşılıyorlarsa... O da bu yüzdendir.



İşin bu noktaya varmasına şahsen ne kadar üzüldüğümü anlatamam...



O çevre içerisinde yer almış nice fedakâr insanın, dünyanın dört bir tarafında ülkemizin bayrağını dalgalandırmak için, hiçbir dünyevi karşılık beklemeden, ne kadar büyük çabalar gösterdiklerine yıllar içerisinde çok tanıklık ettim. Okul hizmetlerinin ilklerinden biri Arnavutluk’ta başladığında, atanan müdürün, eşiyle birlikte, öğrencilerin bütün ihtiyaçlarını karşılamak için --bulaşıkları bizzat yıkamaya kadar-- kendilerini heba ettiklerini gözlerimle gördüm.



Basit bir yanlış anlaşılma yüzünden çok gözyaşları döküldüğünü bilirim...



Gördüğüm ve bildiğim pek çok olumlu tavır ve davranışlar ile şimdilerde aynı çevreye yönelik iddiaların dayandığı tavır ve davranışları anlamakta zorlanıyorum.



Hizmetlerde tek bir tuğlası bulunmayan, yokolup gitseler zerre kadar üzülmeyeceklerine inandığım tiplerin, o çevreyi zor duruma düşüren eylemleri, sözleri ve yazıları ile, onlardan etkilenen bazılarının aylardan beri sergiledikleri tuhaflıklar, bugünlere gelinmesinin bence en önemli sebebidir.



Konu artık yargının elinde. Umarım, üzüntümü daha da artıracak gelişmeler yaşanmaz.

Star