Sesli Makale

EKREM İmamoğlu ailesiyle Palandöken’deki tatilini tamamlayıp İstanbul’a döndü ama tartışmaların bir süre devam edeceği anlaşılıyor.

Ekrem İmamoğlu ile konuşurken, “Sizi Cumhurbaşkanlığı ve CHP Genel Başkanlığı gibi önemli görevlere layık gördükleri için, biraz da bu nedenle tatil yapmanızı eleştiriyorlar” dedim. “Yok” demedi. Bu tür hedeflerinin olmadığını söylemedi. Böylesine önemli görevlere layık görülmesinin kendisi için onur verici olduğunu söylemekle yetindi. Ha, bir siyasetçi için bu tür hedeflerin olmasında bir yanlışlık görmem. Cumhurbaşkanı Erdoğan da İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı’ndan geliyor.

İmamoğlu ile konuşurken, ailesine verdiği önem dikkatimi çekti. Saygı duydum.

“Benim için aile kutsaldır” dedi. “Ailemin bütünüyle 2 yıldır ilk kez üç gün geçirdim” diye konuştu. “Gündüz kayak yaptım, akşam çocuklarımla dertleştim, konuştum, sohbet ettim” dedi. Ailesiyle ilgili sözlerini samimi buldum.

Beni asıl ilgilendiren “yeni nesil siyaset”ten söz etmesiydi. İmamoğlu, 7 gün 24 saat hayatı siyaset olan değil; ailesiyle ilgilenen, eşiyle konsere, tiyatroya giden, tatil yapacağı zaman tatil yapıp, çalışacağı zaman çalışan bir siyasetçi profili oluşturmak istiyor. Bu yönüyle Özal biraz farklı bir siyasetçiydi. Semra Hanım’la el ele tutuşup gezerdi, arabanın direksiyonuna oturup “Semra koy bir kaset, dinleyelim” diyebilirdi, torunlarıyla bilgisayar oyunu oynar, kısa şortla asker denetlerdi.

ANAP kökenli bir siyasetçi olan Ekrem İmamoğlu’nda biraz ‘Özalvari’ bir hava, Ecevit tarzı bir naiflik hissettim. Elbette ki hiçbir siyasetçi diğerinin fotokopisi değildir ama İmamoğlu’nun da farklı bir siyasi profil oluşturmak istediği anlaşılıyor. “Siyaset benim için bir meslek değil. Siyaseti kutsallaştırmam” sözleriyle bunu gösteriyor.

Tabii bir de siyasetin gerçekleri var. İmamoğlu Danimarka’da ya da İsviçre’de siyaset yapsa, bir diyeceğim olmazdı. Fakat burası Türkiye. Bizde siyaset farklı yapılıyor. Bizde siyasetçilerden beklentiler başka. Kimsenin İmamoğlu’nun ailesiyle tatil yapmasına bir şey dediği yok. Hatta sıradan bir belediye başkanı olsa, kimsenin ilgilenecek hali de yok. Ancak deprem bölgesinden kayak merkezine geçmesi ve Cumhurbaşkanlığı, CHP Genel Başkanlığı gibi görevlere layık görülen iddialı bir siyasetçi olması, tartışılmasına neden oluyor.

Kriz dönemleri kimi siyasetçileri büyütür, kimi siyasetçileri ise küçültür. Kriz dönemlerinde millet, umut bağladığı insanları başında ve acısını paylaşırken yanında görmek ister. Elazığ’da depremzedelerin yardımına koşan İmamoğlu doğru olanı yaptı ama oradan Palandöken’e geçip kayak yapmasının siyaseten yanlış olduğunu düşünüyorum.