Sesli Makale

29 Ocak 2015

Gezi’den bu tarafa bin bir türlü oyun ve entrika çevirenleri seyredip duruyoruz. Bazı sanatçıların Gezi’de üstlendikleri rolleri de hepimiz hatırlıyoruz ve asla da unutacak değiliz. Bir sanatçı duyarlılığı, algısı ile sokakları ateşe verdirenler, “darbe oldu olacak” hevesiyle gerçek yüzlerini döküvermişlerdi ortaya…

Şimdilerde ise yeni bir moda başlattılar; “Korkuyoruz!” modası…

Biliyorsunuz, önce Tamer Karadağlı Cumhurbaşkanı’ndan korktuğunu söylemişti. Sonradan toparlamaya çalışmış ama iyice eline yüzüne bulaştırmıştı. Son olarak Emre Kınay; “Korkuyorum!” dedi.

Hani bir söz var ya, “Buna kargalar bile güler…” diye; işte aynen öyle bir durum içindeler.  Düşünsenize, “korkularını korktuklarına çekinmeden söyleyen korkanlar” var!

Hatta korktukları kişinin Cumhurbaşkanı olduğu ülkede bütün ülkeye bunu haykıracak kadar korkuyorlar (!)

Evet, Allah için söylemek lazım, bu arkadaşlar ve bunlar gibiler gerçekten korkaklar ve korkuyorlar. Lakin korktukları ne Cumhurbaşkanı ne de mevcut sistem... Bu arkadaşların korktukları kendi mahallelerinden ve demokrasinin sonuçlarına tahammül edemeyenlerden başkaları değil…

Sözüm ona “korkuyorum” diyecekler ve yeni bir algı operasyonu başlatacaklar. Ve daha da komiği bu söylediklerine halkın inanmasını bekleyecekler.

Sen çık bütün ülkeye ve hatta dünyaya “kokuyorum” diyebilecek kadar özgür ve korkusuz ol, sonra da “korkanı veya korkutulanı” oyna…

İşte mantık kurallarını hiç zorlamadan anlaşılabilecek basit bir oyuna daha tenezzül edebilecek kadar ucuz kahramanlıklar diye bunlara denir.

Asıl sizden korkulur!

Ülkedeki demokrasiyi yok etmek için bu kadar ayak oyunlarına başvuranların ellerine bir gün fırsat geçse, kim bilir neler yaparlar, neler!

Bunların tek korkusu ülkedeki gerçek demokrasiden başka bir şey değil… 

Gazi Mustafa Kemal boşuna “herkes sanatçı olamaz” dememiş, haklıymış…

Baksanıza bizdeki sanatçıların durumuna… Kendilerini modern, eğitimli, bilgili, elit görüyorlar ama cehaletin nerdeyse dibine vuracaklar…  

Tamer Karadağlı, gezide bir dizi o saçma ve komik isteklerden haberi olmadığını söylüyor.

Şimdide Emre Kınay “12 Eylül darbe zamanı ve Hitler Almanyası bugünden daha özgür” diyebiliyor…

Hitlerin Yahudileri gaz odalarına tıkıp kemiklerinden sabun yaptığını birisi bu Emre Kınay’a anlatıversin sevabına…

Korkarım sıradaki “kokuyorum” lakaplı bir sanatçı daha çıkıp “Boşnaklar Srebrenitsa’da bugünden daha özgürdü” diyecek… Bir sonraki de “Suriye halkı özgür ve huzur içindedir” diyebilecektir…

Bunların ya tarih bilgisi ve genel kültürleri sıfır hatta sıfırın çok altında…

Ya da vicdansız ve merhametsizler…

Herkes sanatçı olamaz doğru; fakat vicdanı olan herkes insan olabilir ve insan kalmayı başarabilir…

Gerçekten bu tipleri anlamak zor…

Yunanistan seçimlerini kendi zaferleri gibi algılayanları gördük…

Nasıl ki “korkuyorum” demekten medet umuyorlarsa, komşunun seçimlerinden de işte o kadar medet umuyorlar…

Boşuna dememişler; “Komşunun tavuğu komşuya kaz görünür.” diye…

Resmen komşunun seçimi bunlara iktidar gözüktü. Neyse seçim sonuçlarına fazla değinmeyeceğim ama şunu da demeden geçemeyeceğim.

Bu kadar sevindikleri seçim sonuçlarına bakınca, zor durumda olan ve gırtlağa kadar borcu bulunan ancak bu borcu ödeyecek parası olmayan bir ülkenin seçimine bel bağlamanın mantığını çözmek zor. Mantıklı baktığınızda Syriza’nın seçim vaatlerini nasıl gerçekleştireceğini doğal olarak merak edersiniz,, öyle değil mi? Hatta bu vaatlerin bir hayal olduğunu bile düşünebilirsiniz ve hatta pembe hayaller diyebilirsiniz.

Elde yok avuçta yok; kime nasıl, neden bağlı oldukları belli… Fakat tabi Avrupa Birliği Yunanistan’dan asla vazgeçmez; bu, birliğin temel ilkelerine ters. Zaten konuda bu; bizdeki malumların derdi de birilerine bağımlı yaşamaya alıştıkları için demokrasiyi hazmedemiyorlar. Solculuğun anlamını kendilerine göre yorumlayıp yaşadıkları solculuğa inanmış bir zihniyete bürünmüş durumdalar.

Dünyanın her yerinde solcular milliyetçi ve halkçıdır ama bizdeki çakma solcular hep halkı aşağılarlar. Solculuk; halkın seviyesini yükseltmektir ama bizdeki çakma solcular için halk hep varoş ve ikinci, hatta üçüncü sınıftır!

Kısacası bizdeki solcuların kafası tersine çalışır! Baksanıza, üst üste dokuz seçim kaybetmişler; adamlarda tık yok; hala aynı kafadalar!

Hani mantık insanı “A” noktasından “B” noktasına götürürmüş ama hayaller her yere derler ya!

Bunların mantığına bakıyorum da “A” noktasından çıktıktan bir süre sonra kendilerinden haber alınamıyor!

Hayallerine bakıyorum; halkı yok saydıkları hayallerden başka bir şey göremiyorum.

Bakış açılarına bakayım diyorum; gırtlağına kadar borçta olan bir ülkede solcu bir partinin sadece seçim kazanmasının ülkeyi kurtaracağını düşündüklerini görüyorum.

Hadi onu da geçtim.

Tümüyle savundukları şeylere neredeyse tümüyle karşı politikaları olan bir sistemin iktidar olmasına sevinecek kadar mantıklı ve hayalperestler…

Veya bugün hala bazıları Gezi’de etrafı yakıp yıkıp ülkeye milyonlarca lira zarar verip ellerine çöp poşeti alıp sözüm ona kirlettiklerini temizlemelerini meziyet sanıyorlar!

İşte bunların mantık ve hayal dünyaları bu kadar…

Bence biraz kendilerinden korksunlar derim…

Çünkü bu psikoloji iyi bir psikoloji değil ve maazallah insanı iyice hasta eder.

Bazı şeyleri anlamaları için daha kaç seçim kaybetmeleri gerekir bilemiyoruz, açıkçası çok da merak etmiyoruz. Fakat halk geçmişten o kadar tecrübeli ki, bu zihniyetlerin bir seçim bile kazanmalarına tahammülleri yok.

Milletin günlerce huzurunu kaçırıp etrafı savaş alanına çevirip sonra bunları, tüm olanları büyük boy bir çöp poşetlerine sığdıracaklarını zannedecek kadar akıllılar (!)

Fakat tabi bu zihniyetler buna alışık oldukları için halkın böyle düşünmesini beklemeleri çok doğal…

Vallahi onu bunu bilmem…

Kim akılı kim değil…

Kim halkçı ve milliyetçi, kim değil…

Kimin hayalleri korkularından büyük…

Kim kimden korkuyor, korkmuyor…

Korktuklarını haykıranların ne kadar korktuklarını (!)…

Ve her şeyden önemlisi, “kim kime dum duma” kim, halk çok iyi biliyor…

Artık anlayana…

Yenişafak