Sesli Makale

Sosyal medyada yazdığım mesaj şuydu: “Özür dileyerek paylaşıyorum: Dijital-görsel bataklığa gidiyoruz. Lise talebesi kızları ‘özel gün’ reklamlarında oynatıyorlar. Kadın koltuk altını kaldırıp jiletle temizlik yapıyor (Dove reklamı)! TRT dâhil pek çok kanal bunları gösteriyor. Diziler ayrı rezalet! Bu gidiş nereye”

Mesaja bine yakın yorum geldi ve bunların çoğu eleştiri yahut hakaretti. Hakaretin daha çok kadınlardan gelmesi dikkat çekici! Belli ki örgütlenme var ve bu hayra alamet değil!  “Özgürlük” maskesiyle Doğu’da PKK’nınkadınlara yaptığını Batı’da feminist kuruluşlar yapıyor.

28 Şubat’ta başörtüsünü yasaklayarak kadınları okullardan uzaklaştıranlar ile bugün kadını reklamlarda ve televizyonlarda malzeme yapanlar aynı zihniyetin ürünleridirler!

“Kadına özgürlük” derken hayâ perdesi yer ile yeksan olmuş, mahremiyet alanı kalmamış, tüketime hazır bir “kullan-at” malzemesine dönüşmüş insanlar yığını oluşturuldu. Çoğu yorumda “utanmaz ol” mesajı var. Elbette “namus” sadece “bedensel” bir durum değil; ancak kavramın bu boyutunu görmezsek toplumun nasıl kaosa girdiğini tarih bize göstermiştir! 

Kadının kültürlü, aydın ve mücahide olmadığı toplum gelişemez; ülkemizde televizyon dizileri ve reklamlar yoluyla kadınlar cinsel meta olarak sahneye sürülüyor ve karanlık bir süreç işliyor.  

Aslında “kadın” üzerine tartışmayı hiç sevmem, bu konuda durmadan konuşanı da sevmem; lakin işin boyutları kapılara dayandı. İki şeyin şakası olmaz: İslami değerler ve kadının namusu! 

Bu konuyu ileride daha geniş yazarım. Bu “reklamlar ve tv dizileri” mevzusunu halledemezsek uçurumun kenarına gelindiği vakit bizi kurtaracak kimseyi bulamayız! Burada iş önce bize, topluma; daha sonra RTÜK’e ve konudan sorumlu devlet yetkililerine düşüyor. Allah sonumuzu hayreylesin! 

yazının kaynağı