Sesli Makale

18 Haziran 2015

Kitap çıkar çıkmaz ipliği de pazara çıktı.

Yazık oldu. Eğer doğruysa, keşke Abdullah Gül’ün dediğini yapsaymış ve onu “sıkıntıya sokacak” bu kitabı yazıp yayınlamasaymış.

Bu tür anılar esasında derli toplu, doğruluğu teyit edilmiş sağlam notlarla desteklidir ve iyice pişirildikten sonra, en az üç-dört yıl gibi makul bir zaman geçince yayınlanır. Yangından mal kaçırır gibi, müflis tüccar edasıyla yalap şalap yazılmış bir kitabı piyasaya sürmek, bu işi geçmişte yapanlara da büyük haksızlık oldu doğrusu.

Fanatik Erdoğan karşıtlığının Ahmet Sever’i getirdiği noktaya baktığımızda sonuç Sayın Gül açısından vahim. Bu kitapla “belli çevrelerden” çok takdir alması beklenen Abdullah Gül için Ahmet Hakan Coşkun’un "Abdullah Gül hiç kusura bakmasın ama" başlıklı yazısından şu sonuç bölümü bile durumu açıklamaya yetiyor:

“Abdullah Gül, keşke Ahmet Sever'den Yapamadım, beceremedim, başaramadım, risk alamadım, haykıramadım, durduramadım, etkili olamadım, çekindim, ürktüm falan diye bir özeleştiri kitabı yazmasını talep etseydi. Su gibi okur, öper, sarıp sarmalar, kütüphane rafının en üst katına koyardım."

Ve yine kitaba göre “işten çıkarılmasından” çok rahatsız olduğu (malum hep rahatsız olur) Can Dündar’ın yönettiği gazetedeki Musa Kart’ın şu karikatürü…

Yani sonuçta Gül’ün attığı taş ürküttüğü kurbağaya değmedi…

Taş yamuk olunca sonuç bu.

Sever’in geçmişte tarafıma uyguladığı akreditasyona hiç girmiyorum.

Beni “Erdoğancı” olarak fişlemişti belli ki.

Sayın Gül’ün son İtalya seyahatinde Sabah Gazetesi Yazarı Mahmut Övür’e “Oo, Mahmut bey siz de mi Erdoğancı oldunuz?” diye çıkışması bile kitabının meşruiyetini sorgulamak için yeterli bir ipucu.

Bu sözleri bir danışmanın cıvık hezeyanı olarak algılayıp es geçebilirsiniz ki gerçekten de öyledir, ama aynı zamanda bir zihniyetin de ipucunu verir pekâlâ.
“Seven ne yapmaz” biliriz, ancak Sever ne yapar anladık.

Türkiye