Sesli Makale

16 Kasım 2015

Gülen grubunun 13 kanalı, Türksat’tan çıkarılmış.

Bu duruma; Fetullah Gülen’in yeğeni, Samanyolu spikeri Kemal Gülen, canlı yayında ağlıyor..

Samanyolu’nda yemek programları yapan Oktay usta ağlıyor..

Samanyolu Haber Genel Yayın Yönetmeni Metin Yıkar, vedalaşma konuşması yaparken.. Çalışanların kimi ağlıyor, kimi gözyaşını göstermemek için yüzünü kapatıyor..

Seviniyor muyuz tüm bu yaşananlara?

Sevinmiyoruz..

Peki ağlıyor muyuz, ağlayanlarla!?..

...

Ağlamak istiyoruz..

Ama ağlayamıyoruz..

Vicdansızlığımızdan mı?

Hayır..

Düşmanlığımızdan mı?

Hayır..

İşin gerçeği..

Biz 1970’li yıllarda ağlamaya başlamıştık, Fetullah Gülen’le birlikte..

O, kürsüden Hz. Peygamber dönemini anlatırdı.. Anlatırken  ağlardı.. Biz dinleyenler olarak ağlardık..

Kasetlerini dinlerken ağlardık. Camide sohbetini dinlerken ağlardık..

•

28 Şubat’la birlikte..

“Ağlama”da bir değişiklik oldu..

O, “Başörtüsü füruattır” dedi..

Kendisi ağlamadı ama..

Bizi ağlattı..

Başörtülü öğrencileri ağlattı..

Darbeci generallere, okullarının anahtarını teklif ederken gösterdiği, müslüman onuruna yakışmayan tavırla bizleri ağlattı..

Mavi Marmara şehidleri için, “Otoriteden izin almalıydılar” diyerek bizi ağlattı..

Geldik 17 Aralık’a..

Darbe teşebbüsünde bulunan polis müdürlerine destek vererek bizi ağlattı.. 

Yerinden kalkıp kalkıp oturduğu, meşhur bedduası ile bizi ağlattı..

Tesettürlü kadın ile ehl-i kıble kocayı.. Dindar baba ile kendini İslam’a adayan oğlunu/kızını ayıran o fitne ateşini yakarak bizi ağlattı...

Bazen yaptıkları her şeye, bir farklı bakış açısı ile izah getirdik..

“Acaba, acaba” diye diye..

Anlamaya çalıştık.. 

Mesela şöyle dedik: 

“Siyasete soyundu..

Siyasette olur böyle tartışmalar” dedik..

“Farklı cenahtaki siyasiler, birbirleri ile böyle cedelleşir” dedik.. 

Kendimizi avutmaya çalıştık.

Ama Çamlıca Camii için..

“Pis cami” diyen Osman Özsoy gibi şarlatanlara kol kanat gerildiğinde.

Bu çirkefliği kendimize de izah edemedik.. 

“Allah’ın evi olarak yapılmakta olan bir inşaata.. 

Nasıl ‘pis’ denilebilir?” dedik..

Ağladık..

Üsküdar’da, Validebağ Camii inşa edileceği zaman....

Zekat paraları ile kurulan Zaman gazetesinde.. Gülen grubu televizyonlarında..

Kur’an’ın mesajları anlatılan... Tefsir dersi verilen.. Hadis okutulan ekranlarda..

“Parklar, betonlaştırılıyor” söylemine şahit olduk..

“Cami yapımına karşı çıkıldığı”nı gördük.. 

“Ben sabah erken saatte ezan ile uyanmak istemiyorum, rahatsız oluyorum” diyenlere destek verildiğini gördük..

Cami yapımını engellemek isteyenlerin polise karşı saldırılarından övgü ile bahsedildiğini gördük..

Şok olduk..

Daha yüksek sesle ağladık..

Müslümanların paraları ile kurulan televizyon ekranlarından, üç-beş ateistin, Allah’ın “şehidlik” ayeti ile alay etmesini seyrederken..

Donduk, kaldık..

Kendimize gelince ağladık. 

•

Bu süreç sonunda..

Gülen grubunun başına, son aşamada gelenlere..

Siz söyleyin..

İsteseniz de, ağlayabilir misiniz?

Ağlamak isteseniz de..

Gözünüzden yaş damlayabilir mi?

Samanyolu Haber Genel Yayın Yönetmeni Metin Yıkar diyor ki: “Allah’ın izniyle bugüne kadar yaptığımız hiçbir işte yüzümüzü kızartacak bir iş yapmadık.”

Ben de soruyorum kendisine..

2013 Ramazan’ında..

İftar yemeğinde birlikte idik.

Sordum: “Mustafa Sarıgül’e oy vereceğiniz söyleniyor. Doğru mu?”

“Hayır” dediniz..

“İftira” dediniz..

Tek itirazınız, “AK Parti’ye oy vermeye mecbur muyuz” ile sınırlı idi..

“Mecbur değilsiniz. Ama Sarıgül’e oy verirseniz, bunun vebalinden kurtulamazsınız” dedim..

Köprünün altından, çok sular geçti..

Sarıgül’ün ardından..

PKK’lılara bile oy verdiniz..

Ve şimdi..

“Yüzümüzü kızartacak hiçbir iş yapmadık” diyorsunuz.

Çamlıca Camii için yaptıklarınız..

Validebağ Camii için yaptıklarınız..

Ateistlere ekran açarak yaptıklarınız..

Solculara, PKK’lılara verdirdiğiniz oylar..

Bunların hiçbirisinden yüzünüz kızarmıyorsa..

Ne diyebilirim ben size!..

YeniAkit