Sesli Makale

21 Mart 2015

Barış sürecini “ihanet” tesmiye eden MHP ile “Dersim katliamını” dönemin koşulları içinde meşru gören Kılıçdaroğlu’nun CHP’si ittifak yapsın diyor, sonra da en özgürlükçü, en barışsever, en demokrat olabiliyor.
Nasıl oluyor bu? 
MİT TIR’larına ancak işgalci milislerin reva göreceği muameleyi arkalıyor, bu ülkenin sırlarını dış güçlere servis edenlere tek kelime etmiyor, Türkiye aleyhine lobi faaliyeti yürütenlerin dümen suyundan çıkmıyor sonra da “yurtseverim” diyebiliyor!
Nasıl oluyor bu? 
“Kahrolsun Amerika” veya “NATO’ya hayır” diyor ama Çin füzesi söz konusu olunca, “AKP eksenimizi kaydırıyor” diye veryansın ediyor!
Nasıl oluyor bu? 
Hem matine-suare “özgür medya baskı altında” heyulasını kopartıyor, hem de iktidara geldiğimizde, “medyaya el koyacağız” diyebiliyor! 
Nasıl oluyor bu?
“Güneyde sevdikleri ülke“nin de dahil olduğu networkle eşgüdüm içinde Türkiyeli Müslümanlara enva-i çeşit kumpas kurabiliyor, ondan sonra da Müslümanlığı kimseye bırakmıyor!
Nasıl oluyor bu?
Daha dün Ergenekon davasını “darbelerle hesaplaşmak” olarak gören Taraf ve Zaman gibi gazetelerle, söz konusu davayı, “Türk ordusuna darbe” olarak gören Sözcü ve Cumhuriyet gibi gazeteler bugün el ele kol kola “Okyanus ötesinin sesine” dönüşebiliyor. 
Nasıl oluyor bu?
Ergenekon ve Balyoz davalarına, TSK’yı terör örgütüyle bir tuttular diyerek isyan eden parti bugünlerde (17 Aralık darbe teşebbüsünden sonra mezkur davalardaki kumpas büsbütün deşifre olduğu halde) Ergenekon ve Balyoz darbe davasıdır diyor. 
Nasıl oluyor bu?
“Yandaş medya aynı manşetleri atıyor, biz özgür medya istiyoruz” diyor, ondan sonra da Taraf gazetesini Sözcü’ye Cumhuriyet’i Zaman’a dönüştüren iradeye taparcasına bağlanıyor.
Nasıl oluyor bu?
Tek sesliliğe, otoriterliğe, biat etmeye karşıyız diyor, sonra da Pensilvanya’nın iradesinden milim sapmıyor.
Nasıl oluyor bu?
Türkiye’ye (tabiri caizse) çağ atlatan Erdoğan’ın hakkının teslim edilmesini “biat kültürüne” bağlayarak itibarsızlaştırmaya çalışıyor, sonra da ismini bile telaffuz edemediği o çatı adayı için “tıpış tıpış oy vereceksiniz” diyen Kılıçdaroğlu’nun dediği gibi yapıyor. 
Nasıl oluyor bu?
Herifçioğlu, darbeciler iktidarın önünde zırh oldu diyor, “darbeseviciliğin” önde giden gazetelerini (Cumhuriyet ve Hürriyet’i) kendisine adeta “zırh” yapıyor. 
Nasıl oluyor bu?
Hz. Peygamber’in devesinin bastığı toz olayım diyerek ağlıyor ve ağlatıyor, ama, Hz. Peygamber’e edepsizlik eden o karikatürleri yayımlayan Cumhuriyet’e sahip çıkıyor.
Nasıl oluyor bu?
Savaşırken, her gün şehid cenazeleri gelirken “barış” deyip duruyor, silahlar susunca, cenazeler gelmeyince, velhasıl, barış sürecinde kendini dağlara vurup, eli silahlı gencecik çocuklara, “silahlarınızı bırakmak ağrınıza gitmiyor mu” diyebiliyor.  
Nasıl oluyor bu?
Mezarına tükürmekten ailesine alçakça küfretmeye kadar her türlü rezilliği yapıyor; Firavun, Yezid, diktatör diyor, sonra da, Erdoğan’ın üslubunun sorunlu olduğunu söylüyor.
Nasıl oluyor bu?
Geçen gün açık seçik bir şekilde askeri darbe arzusunu köşesinde dile getiren Cumhuriyet gazetesinin köşe yazarı insan yüzüne çıkmaya utanacağına, Haber Türk adlı televizyonun “kadrolu” yorumcusu olarak “sivil demokratik iktidarı” demokrasi ve özgürlük üzerinden eleştiriyor.
Nasıl oluyor bu?
KCK operasyonuyla belediye başkanlarını toplama kamplarını andırırcasına kelepçeliyor, henüz piyasaya çıkmamış kitabın yazarını tutukluyor, sağcı emniyet müdürünü komünistlikten içerde yatırabiliyor, Türk Silahlı Kuvvetleri’nin başkanını silahlı terör örgütü kurmak iddiasıyla müebbede çarptırıyor, ondan sonra da, Erdoğan toplumu kutuplaştırıyor, diyor.
Nasıl oluyor bu?

Yenişafak