Sesli Makale

4 Temmuz 2015

Dün, bütün gün, MHP’ye edilen küfürleri dinledik. Önceki gün de öyle... 

Meclis Başkanı’nın seçileceği gün, arkadaşlarla birlikte, “CHP’nin kalesi” addedilen bir muhitteydim. Sonuç açıklanır açıklanmaz, “arkadaşlar” koro halinde başladılar Bahçeli’ye mülaaneye... (Paralel örgütümüz, “mülaane” sözcüğünü sosyetik muhitlere kazandırmış durumda. “İstediğiniz olmadı diye niye küfrediyorsunuz Bahçeli’ye?” diye sorduğum arkadaşım, “Küfretmiyorum” dedi gülerek, “Mülaane ediyorum...”)

Sosyetik mülaane “Bunlar zaten katil” cümlesiyle başlıyor.

Bunların ipiyle kuyuya inilmez...

Nerden bakarsan bak, “bunlar” (“MHP’liler” demek istiyorlar) sonuçta 
sağcı...

Bu sağcılar kritik eşikte adamı yaya bırakırlar...

İşleri güçleri Erdoğan’ı kurtarmak... Başka da bir işe yaramazlar...

Bu şekilde devam edip giden sitem ve tazirler...

Dedim ki:

İyi de, “bunlar” dedikleriniz “saray” ve “yolsuzluk” üzerinden işinize gelen muhalefeti yaptılar... Sizin ipinizle kuyuya indiler... Kapalı zarftan çıkardığınız Cumhurbaşkanı adayınız Ekmeleddin İhsanoğlu’na “koşulsuz” destek verdiler... Kritik eşikte partinize, örgütünüze, cemaatinize, ocağınıza payanda oldular... Bir dediğinizi iki etmediler... Deniz Baykal’a oy vermediler diye mi “faşist”, “katil”, “sağcı” oldular? Madem öyle, siz Ekmeleddin’i seçseydiniz!

Bir arkadaşım, “O değil de...” diye başladı ama gerisini getiremedi.

Gerisini ben getireceğim sevabına:

MHP’ye kızıyorlar...

MHP çünkü, Kılıçdaroğlu’nun “Biz yüzde 60’ız” dediği intikam blokunu çatlattı. Daha doğrusu, sandıktaki hesabın (sandıkta kurulan koalisyonun) siyasi rasyonaliteye uymadığını, siyasetin kendi (reel) doğruları üzerinden yürüdüğünü 
gösterdi.

MHP’ye kızıyorlar...

MHP çünkü, Murat Belge gibilerin de, “Hadi, daha ne duruyorsunuz?” diye gaz verdiği “Yüce Divan Hükümeti” ihtimalini külliyen ortadan kaldırdı... Böylece Fethullah Gülen’i, Hasan Cemal’i, Cengiz Çandar’ı, Ahmet İnsel’i, Murat Belge’yi,“Erdoğan demokrasi dışı yollarla mutlaka indirilmelidir” diyen sosyalist teorisyen Ömer Laçiner’i, mülaaneci kanallara çıkıp “intikam da, intikam” diye inleyen Altan biraderleri üzmüş oldu.

MHP’ye kızıyorlar...

MHP çünkü, hayal perdesini kaldırdı... Bir diğer ifadeyle, takkeyi düşürüp keli ortaya çıkardı.

Meclis Başkanı seçilinceye kadar, CHP lideri Kılıçdaroğlu, “seçim kazanmış” edalarıyla ortalıkta dolaşıyordu. (Oysa, tarihinin en düşük oyunu aldı. Kendi “düşük rekoru” olan yüzde 26’yı bile bulamadı. Yüzde 25’in altına düştü.)  

Kendisini “seçim kazanmış” saydığı için de, mülaaneci çevrelerin önerdiği “Yüce Divan Hükümeti”nin doğal Başbakanı gibi davranmaya başladı. Cumhurbaşkanı Erdoğan çağırdı, zahmet edip gitmedi. Başbakan Davutoğlu bir nevi dostluk elini uzattı, “Türkiye için hepimizin elini taşın altına koyma zamanı” dedi, dönüp yüzüne bile bakmadı.

Bu ihtimal suya düşünce (yani, ancak AK Parti liderliğinde bir koalisyon hükümetinin kurulabileceği anlaşılınca), sanki “pazarlık şansı” varmış gibi, çıtayı yüksek tutma numaralarına başladı: “Rövanşist olmayacağız ama...”

Buradaki “ama”nın ne anlama geldiğini ben söyleyeyim.

Rövanşist olmayacaklar ama Milli Eğitim Bakanlığını, İçişleri Bakanlığını, Maliye Bakanlığını, Adalet Bakanlığını, Milli Savunma Bakanlığını, daha da önemlisi Dışişleri Bakanlığını isteyecekler... Tabii, TRT, TMSF gibi kuruluşları da doğrudan CHP genel merkezine bağlayacaklar.

MHP hayal perdesini kaldırınca, gerçeklerle yüz yüze kaldılar.

Seçimin üzerinden neredeyse bir ay geçti, ancak önceki gün idrak edebildiler kaybettiklerini.

Elan CHP delegeliğiyle iştigal eden arkadaşım, bu durumu şu veciz cümleyle özetliyordu: “Ulan biz kaybetmişiz...”

Star